ရှက်လို့သေသွားတဲ့တိုင်းပြည်

ထေရဝါဒလည်း စစ်တယ်။

ပြည်တွင်းစစ်လည်း ဖြစ်တယ်။

ဗုဒ္ဓရဲ့ ဗြဟ္မစိုရ်တရားဟာ

ယမ်းငွေ့တွေကြားမှာ သေတယ် . . .

ရုပ်မမြင် သံမကြား

သမ္မတတွေ နာဖျားနေတဲ့ ပြည်

"ငါးနှစ်တခါ ပေါ်လို့လာ

ငါ့သား မင်းလောင်း ထီးဖြူဆောင်း ပေမဲ့"

ပြည်သူတွေကတော့...

လဲရာ သူခိုးထောင်း ခံနေရဆဲ...

တိုင်းပြည်ဆင်းရဲနေရင်

ထမင်းတစ်နပ်လျော့စား

ဟင်းတစ်ခွက်ပဲ စားတဲ့

အဲဒီလို အမတ်ကြီးတွေက

လစာ ၁၀သိန်းကို ပြုံးဖြီးဖြီးယူတယ် ။

တင်နဲ့ရင်သားကြီးရင်

ရွှေမင်းသမီးဖြစ်တဲ့...တိုင်းပြည်

ဆဲတတ်ရင် ဆယ်လီဖြစ်တဲ့...တိုင်းပြည်

ရုပ်သေကြီးတွေနဲ့ ဇာတ်သေကြီးတွေရိုက်ပြီး

ရုပ်ရှင် အမည်ခံတဲ့...တိုင်းပြည် 

     

ဒီတိုင်းပြည်မှာ . . .

မုဒိန်းမှုတွေပေါတယ်၊

လူသတ်မှုတွေပေါတယ်၊

ဒါ ဘာဆန်းလို့လဲ ။

နားလည်မှုအလွဲတွေနဲ့

အိမ်ကြက်ချင်း အိုးမည်းသုတ်

မြွေမသေ၊တုတ်မကျိုး လုပ်ရင်း

ခေါင်းဆောင်တွေရဲ့ အတ္တတွေကြားမှာ

ဘယ်လောက်မျှော်... မျှော်

ငြိမ်းချမ်းရေးဟာ ပေါ်မလာခဲ့ဘူး ။

ဘယ်  ချိုးငှက်မှလည်း 

သပြေခက်ချီမလာသေးဘူး ။

ဒီလိုနဲ့ . . .

ပေါက်စီနဲ့ ပလာတာက

မန္တလာနဲ့ ရခိုင်ကို ဖျာဝင်ခင်းပြီ။

ဒင်းတို့တွေက 

အတိတ်မေ့တုန်း....ရွှေပျောက်တုန်း ။

ပုဂံကို အခါခါရောက်တယ် . . .

ဒါပေမဲ့ . .  ပေါက်ကံ..မသိ

တမ္ပဒီပ...မသိ ၊အရိမဒ္ဒနပူရ် မသိ

သမိုင်းမသိတော့ "အ" တယ် ။

တန်ဖိုး မသိတော့ ကျတယ် ။

ပုဂံဟာ လည်ပတ်ဖို့ သက်သက်မဟုတ်ဘူး ။

ဒီတိုင်းပြည်မှာ . . .

ရေပေါ်ဆီတွေပေါတယ် ။

ပေါ်ပင်တွေ ပေါတယ် ။

အတုတွေပေါတယ် ။

တကယ်တော့.... မြန်မာ ဟာ

ရှက်လို့သေ သွားတာ ကြာပြီ ။

-မှော်နတ်ပျို