"ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဒီပရက်ရှင်"
စားပွဲပေါ်က ခဲဖျက်ကလေးတစ်ခု
အမှတ်တမဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရင်လည်း
ငါ့ သတိရမှုပါပဲ
မိဘမဲ့ ကလေးတွေတွေ့တော့
ငါဟာ မိဘမဲ့လူကြီးပါလားဆိုပြီး
စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်
ငါ လား
ငါ့ ဇီမာ လမ်းခွလား
လေချွန်သံနဲ့
မြွေတွန်သံ မကွဲပြားသေးတာကလည်း
ဟိုတုန်းက အတိုင်းပါပဲ
၁၉၈၆ တည်းက
လိပ်စာကျပျောက်ခဲ့တဲ့ ငှက်တစ်ကောင်ဟာလည်း
မင်းရပ်နေတဲ့ ပြတင်းရဲ့ အပြင်ဘက်မှာ
မထေမဲ့မြင် သတိရခြင်းများစွာနဲ့
မသိကျိုးကျွံ ဖြတ်ပျံမြဲ
ဟိုတုန်းက အတိုင်းပါပဲ။
သစ်ကောင်းအိမ်
Comments
Post a Comment