Posts

Showing posts from August, 2022

ဘလိတ်ဓား မိုးတိမ်ပြာပြာ

အရိပ်လက်တဖက်က  ကိုယ်တို့ကို လေထီးပေါက်ကနေ  ခပ်သုတ်သုတ် တွန်းချနေတယ် သူ့ အသံရဲ့  ဂလိုင်ပေါက်ကြီးက ဘေးကို ဆက်လက်ပြန့်ကားနေတာမို့ အဲဒီထဲ တယောက်ချင်း ခုန်ဆင်းသွားကြတယ်  သတ်ပုံခေါ်လိုက်တဲ့ နောက်ထပ် စကားလုံးပဲ၊ " မနေ့က" လား၊ "မနက်က"လား မကွဲပြားရတာ အချိန်ကာလရဲ့ ဗုံးခိုကျင်းထဲရောက်နေလို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ် အဲဒီမှာ  လူသစ် နောက်တစ်ယောက် လှေကို ကမ်းမှာ ထားခဲ့ပြီး  ပင်လယ်ကို ဆက် သယ်‌ပိုးသွားတယ် သူ့မျက်လုံးထဲက ငါးတွေကို ကျန်တဲ့ လူတွေက အနည်းကိန်းလား အများကိန်းလား ဆက် ခွဲကြတယ် ကမ္ဘာကြီးနဲ့တောင် မလဲနိုင်တဲ့ နေ့တွေအတွက် မင်းကို ကိုယ်တို့ သိကျွမ်းခဲ့ပါတယ် သူငယ်ချင်းရေ၊ ခွက်အပြည့်နဲ့ ကြင်နာမှု၊ စာအုပ်ဆိုင်တွေချည်းပဲ ရှိမယ့် လူသူနည်းပါး လမ်းထောင့်က  တိုက်ခတ်လာတဲ့ မိုးငွေ့ကဲတဲ့ လေ၊  သီချင်းတွေကို ဆက်ဆိုဖို့ တယောက်ယောက် အမြဲတမ်း ရှိနေမှာ သိပေမယ့်လည်းပေါ့လေ ... ဏေသစ် ၂၄၊ ၀၈၊ ၂၀၂၂ SehnsuchtUnearthly

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 စစ်ကြီးဖြစ်တော့ လူတွေ အတိဒုက္ခရောက်ကြတယ်။ စစ်ကြီးပြီးတော့  လူတွေ ပျင်းလာကြတယ်။ စစ်ကြီးဖြစ်တော့  လူတွေ ကြံဖန်အသက်ရှင်ကြတယ်။ စစ်ကြီးပြီးတော့  လူလိမ်တွေ ပေါလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ဟာ ကင်မရာရှေ့ဖြတ်လျှောက်မပျက် ဖြတ်လျှောက်လျက်ပါပဲ  ဖြတ်လျှောက်မြဲပါပဲ။ အဲဒါ  နည်းသလားကွ ငါတို့ဟာ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့  ကင်မရာရှေ့ဖြတ်လျှောက်ခဲ့သပေါ့ ။ -အောင်ချိမ့်

ငယ်ရွယ်မှုသို့ ကဗျာတစ်ပုဒ်

အဲဒီတုန်းက ငါ့ ဟာဝေယံအင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲကနေ အလင်းရောင်တွေ ဖြာထွက်နေတယ်  မှတ်မိလား နေပူရာက ဗြုန်းဆို မိုးတွေသည်းကြီးမည်းကြီး ရွာချတာလေ  နယူးယောက် ၁၃၂ လမ်း ပေါ်မှာ  ဒီလန်ရပ်နေတဲ့ပုံစံမျိုး ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှစ်ဘက်လုံးထည့်ပြီး ငါရပ်နေခဲ့တယ်  ပြီးတော့ ကားထဲမှာ ကိုယ်တို့နမ်းနေတုန်း မီးပွိုင့်စိမ်းသွားလို့  နောက်ကားတွေ အဆက်မပြတ်ဟွန်းတီးကြတာ  ဘယ်ခေတ်မှာမဆို အချစ်ကြောင့် သေမလိုဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ လူငယ်တွေ ရှိတယ်  ကံဆိုးတဲ့အများစုကတော့ တကယ်မသေခဲ့ကြဘူး ကိုယ်တော့မသေလို့ အခုနေ့တိုင်းဝင်လာတဲ့ SMS တွေကို စာပြန်ပြီး  ဖုန်းဘေလ်ကို ပွားအောင်လုပ်နေမိ  သေရွာကပြန်လာတဲ့လူတွေဟာ ဧည့်ခန်းထဲမှာစီထားတဲ့  ဆုတံဆိပ်တွေကို လိုက်ကြည့်နေကြတယ် ခံစားချက်အဟောင်းတွေဆိုတာ ကိုယ်မသိတဲ့အချိန် ကိုယ့်အိမ်နံရံမှာ ပေါက်နေတဲ့ အုတ်ကပ်ပန်းတွေပဲ မနက်စာပြင်ပေးရင်း ထောပတ်ပေါ် မျက်ရည်တစ်စက် နှစ်စက်ကျတတ်တဲ့ အိမ်ရှင်မတွေရှိမယ်  တချို့လည်း စောစောစီးစီး ခုံးထနေတဲ့ကြောင်တွေကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ခြေဆောင့်ပြီး မောင်းထုတ်လိုက်တယ် မိုးရေနဲ့စိုနေတဲ့လမ်းပေါ်မှာ ငါကားမောင်းရင်း လေချွန်နေမိပြန်ပြီ  ...

ကဗျာ ကဏ္ဍ

  အလွမ်းကို အဆုံးသတ်ချင်တယ်.. အိမ်ကိုပြန်ချင်တယ်.. စစ်ကြီးလည်း.. ပြီးချင်တယ်.... မေမေ ရေ... သား တဘဝစာ ထည့်ထားတဲ့ ကျောပိုးအိတ်လေး  သင်ခန်းစာတွေ.. ပုံပြင်တွေ နဲ့.ပေါ့.. အခု..  အိမ် ထရံမှာ ရှိသေးလား... မေမေ ရော... နေကောင်းလား... မေမေနဲ့ အတူတူ.. တရွာလုံး နေကောင်း ကျန်းမာပါစေ...... MMM 19/Aug/2022

" နဂါးရောင်သမ်းသွားတဲ့မြို့တော် "

အလိုမတူပဲ မီးခိုးဖြစ်ရတာထက်စာရင်း စနစ်တကျဖျက်စီးခံခဲ့ရတဲ့ ငါ့ကိုယ်ငါပဲ ဂုဏ်ယူချင်မိတယ်။ သုညက နေတစ်လုံးဖြစ်သွားတဲ့နေ့က ပြဿဒါးကနဂါးရောင်ဆောင်သွားခဲ့တယ်။ ပုတိဖွားတစ်ကောင်ရဲ့ အမှတ်တရဆိုလို့ စောက်မှတ်မရှိတာတွေပဲရှိတယ်။ ဆန်တော့ကုန်ပြီ ကံမကုန်သေးတာတော့ ခက်တယ် ဘာအရေးလဲ... ၊ လူမှုရေးလား၊နိုင်ငံရေးလား။ တစ်စတစ်စပျောက်ကွယ်ကုန်တာက ရှင်လူတွေ...  အိမ်တံခါးကိုခေါက်ဝင်ဖို့ပြောခဲ့တဲ့ကောင်လည်း သင်္ချိုင်းသွားတော့ တစ်မက်ကိုက်သွားရတယ်။ အသေချာဆုံးနဲ့အလွယ်ကူဆုံးကတော့ မှတ်တိုင်ကိုသေချာစိုက်ခဲ့ဖို့ပဲ မျက်ရည်လွယ်တဲ့တိမ်တွေလည်း လေငွေ့ရိုက်လို့သွေးအေးသွားကြပြီ။ တစ်ချို့ကတိုင်းတစ်ပါးမှာ တစ်ချို့ကတော့ကော်ရစ်ဒါထောင့်ချိုးမှာ စကားလုံးတွေကလှတော့ စိတ်မနောတွေ အရောင်လတ်တာပေါ့။ ထားပါတော့... ချစ်တဲ့သူတွေဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီးပြီ ထပ်ပြီး ထပ်၍ ထပ်ကာထပ်ကာ သေချင်းနိမိတ်နဲ့စာချုပ်, ချုပ်ခဲ့ပြီးပြီ။ မသေနိုင်သေးတဲ့ငါ့အတွက် ရှင်သန်နေခြင်းရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုပဲတံခါးခေါက်မိတယ် ဝဋ်ကြွေးတဲ့...  ပိပိရိရိနိုးထလာတဲ့ကံတရားကြီးပါကွာ။ ငါတို့ဟာ ဘဝကိုအနိုင်ရဖို့မွေးဖွားလာခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့်...  ဒါပေမယ့်ပေါ့လေ။ ဖီးနစ်ငှက်ငယ်_ဖန်ခါးမြေ PoetryZo...

" သူပုန်ပြည် "

အဓမ္မဝါဒီကိုနှစ်သက်လို့ ပြည်မချစ်တဲ့နာဇီကောင်တွေရှိတယ်။ ပြည်သစ်တည်ဖို့အရေး သွေးနဲ့အရိုးကိုအင်္ဂတေလိုဖျော်စပ် အသက်နဲ့ရင်းပြီးအုတ်မြစ်ချ ဒါ...ငါတို့ပြည်ကွဆိုပြီး အတည်ချစ်ပြတဲ့သူရဲကောင်းတွေအများကြီးရှိတယ်။ ဒါတို့ပြည် ဒါတို့မြေ တို့ပိုင်တဲ့မြေ ကျောင်းမြေမှာငယ်ငယ်ကဆိုခဲ့ကြတယ် နှလုံးသားနဲ့တေးမသီဘဲ နှုတ်ပလီခဲ့ကြတဲ့ကောင်တွေက အကြမ်းဖက်အာဏာပြလို့ တိုင်းပြည်ကိုအမှောင်ကမ္ဘာထဲပြန်ထည့်နေကြတယ်။ မှန်ကန်တဲ့ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီပြန်ရဖို့ တိုင်းပြည်ကိုအမေလိုချစ်တဲ့သူတွေက ခြေနာလက်နာအနေအထားနဲ့ အားမမျှတဲ့အနေထားနဲ့ လွန်ဆွဲပွဲကိုမာန်ကဲပြီးဝင်ဆွဲနေကြ တကယ့်အားကပြည်သူတွေမှာရှိတယ်ဆိုတာ အဲ့ဒီ မိစ္ဆာရူးတွေမသိဘူး။ ပျားရည်ချိုတဲ့ အကြောင်းစဥ် မစင်ကြိုက်တဲ့လောက်တွေ မသိတာအဆန်းမှဟုတ်။  တိုင်းပြည်ကိုချစ်တော့သူပုန် တိုင်းပြည်ကိုနှစ်တော့သူရဲကောင်းတဲ့ ခေတ်မကောင်းလို့ကြားလာရ ဒီမှာ ရဲဘော်တို့ သူပုန်ဖြစ်အောင်ကြိုးစား သူပုန်ဖြစ်ရတာဂုဏ်ယူထား သူပုန်တွေကိုထောက်ပံ့ပေး သူပုန်တွေကိုယုံကြည်ပေး။ သားသမီးကိုပြန်သင်္ဂြုဟ်ပေးရတဲ့မိဘ နာကျင်စရာသိပ်ကောင်းတယ်။ ကလေးတွေပျက်စီးတာကိုမြင်ရတဲ့ဆရာ နာကျင်စရာသိပ်ကောင်းတယ်။ မီးရှို့ခံဘုရားကျောင်းကိုမြင်ရ...

တစ္ဆေ

Image
မီးပုံထဲက ဘဝများ ပြာပုံထဲက ဘဝများ ပြန်ထပါစေ။ ပြည်သူအများ အရှုံးမှပြန်ထပါစေ။ ငါတို့တိုင်းပြည်ကြီး စစ်မီးငြိမ်းပါစေ…      -အောင်ချိမ့်

နယ်ခြားစောင့်ငှက်

နောက်ဘဝတစ်ခုကို ငါကူးလိုက်ချင်ပြီ ဒါပေမယ့် ချစ်ခြင်းတရားတွေက လက်နှစ်ဖက်ပေါ်အပြည့်နဲ့ ငါဟာ ချောက်ကမ်းပါးရဲ့အစွန်းမှာ အတွင်းသားရဲ့ပုန်ကန်ခြားနားမှု ငါ့မှာမရှိတော့တဲ့ တရားစီရင်ရေး တရစ်ပြီး တရစ်ပတ်သက်ဖို့ ကဗျာတွေ တပုဒ်ပြီးတပုဒ် အချစ်ရေ မင်းကြားရဲ့လား ဆောင်းခိုဖို့ သူရဲကောင်းတွေပြန်လာကြပြီ ငါတို့ ထုံးထားတာတွေ ငါတို့ချည်ထားတာတွေ မြစ်ရဲ့တဖက်သောကမ်းက မမြင်ရတဲ့အိမ်မက်တွေနဲ့အတူ စစ်က တကယ်ဖြစ်နေတာ ငါဟာ လေဟာနယ်ထဲ၊ လက်တစုံနဲ့ နောက်လက်တစုံ အိုမင်းသည်အထိဆိုတာ မရေရာတဲ့ ရေးသားခြင်းပုံစံလိုမျိုး စာသားတလိုင်းနဲ့ နောက်တလိုင်းရဲ့ ချိတ်ဆက်မှုက မင်းကို မနမ်းခင်နဲ့ နမ်းပြီး အချိန်တစ်ခုလို ငါစောင့်နေတယ် ငါတို့စောင့်နေတယ် မီးခိုးတန်းကိုကြည့်ပြီး တိမ်တွေထူလိုက်တာလို့တွေးမိတဲ့အခိုက်အတန့်ထိ ။ အမ်ဂျီသာယာ (13Jun22)

ပျင်းရိမှုဟာ ငါ့ကို ရေဘဝဲတစ်ကောင်ဖြစ်စေခဲ့

ဆိုဒါနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ခွက်တစ်လုံးကို ဆေးကြောသန့်စင်တဲ့အခါ လမ်းညွှန်မှုပေးခဲ့သူတွေရဲ့ခရီးသွားမာနကို နှလုံးသွင်းလိုက်မိတယ်။ ရေဟာအပြာရောင်ဖြစ်နေပြီး ကိုယ်တွင်းပိတ်အသိနဲ့ နေခဲ့ရတဲ့ဘဝကို အားငယ်စေတယ်။ အိပ်မက်ဆိုးက လန့်နိုးလာတဲ့အထိ ချွေးတွေကို သွေးတွေလို့ထင်နေတုန်း။ အော်သံကို သေချာစွာနားစွင့်လို့ ဥတုကောင်းကင်ရဲ့တထောင့်တနေရာမှာ သက်တံခြယ်ချလိုက်ဖို့ ရွေးလို့။ ဒီကနေ့မှာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ တစ်အောင်စအလေးချိန်ပိုစီးသွားတဲ့ ဖြစ်စဥ်ပေါ့။ စန္ဒရားကို ရွက်လှေနဲ့သယ်တော့ မုဆိုးကြီးဂရာကူးစ်ပြုတ်ကျခဲ့တဲ့ ကျောက်သားနံရံကို ရှာကြည့်မိပေါ့။ ဒီကနေ့မှာ အဝေးကပို့လိုက်တဲ့ ေလချူသီးများမှာ အနာအဆာမပါပါ။ ဝက်ဝံမည်းတစ်ကောင် ဆယ်လမွန်ငါးဖမ်းစားနေတာကို အိမ်ကိုပြန်ချင်စိတ်နဲ့ ကြည့်ကြည့်လိုက်ပါ။ ကိန်းဂဏန်းတွေအားလုံးဟာ သူ့အလိုလိုစီတန်းလာမယ့်တစ်နေ့မှာ မီးပြတိုက်ဆောက်ဖို့ ရန်ပုံငွေစာရင်းထဲမှာ ကိုယ့်အမည်ကိုယ် ပြန်ပြင်ခဲ့ပါ။ လတစ်ခြမ်းလုံး အနက်ရောင်လွှမ်းတဲ့ ထူးကဲဖြစ်စဥ်မျိုးကို မှုိတက်နေတဲ့လိမ္မော်မြှောင်းလေးကို စွန့်ပစ်ရင်း ေရာက်လာစေချင်ခဲ့တယ်။ ကျောက်ကပ်အတွက် ငဲ့ညှာသောအားဖြင့် ပုဇွန်အခွံတွေကို ပလက်စတစ်ပြောင်းတဲ့နည်းမှာ အမေ့ခံထားရတဲ့...

ကျွန်တော့်အင်အားနဲ့ ချစ်ရသူတွေအပြုံးဖန်တီးလိုပါတယ်

 ဒေါ်လာဈေးတွေတတ်တယ် အမေ  ကုန်ဈေးနှုန်းကစ နေ့စဉ်အသုံးစရိတ်ထိ ကျွန်တော်လိုက်မီတာတစ်ခုမှမရှိဘူး လကုန်ရတဲ့ လစာဟာတော့တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲအမေ ဘာတွေကျနေသလဲဆို စိတ်က‌လေးဟာတော့ အတော့်ကိုထိုးကျနေပါရဲ့ အိမ်ကိုပြန်ကြည့်ဖို့ဆိုတာ ဝေးပါတယ်အမေရယ် လကုန်ခါနီးဆို အိမ်ကပေးတဲ့ အထောက်အပံ့လေးကို မျက်နှာပြောင်စွာယူရတုန်းပဲ အဆင်မပြေမှုတွေ မပြေလည်မှုတွေများစွာထဲ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံး ရွှေတိုရွှေစကလေးတောင် မဆင်ပေးနိုင်ခြင်းကိုတော့ အသိမ်ငယ်ဆုံးပါပဲ အဖေစီးနေကျ ဆိုင်ကယ်လေးက ဟောင်းနေပြီ ဆီဈေးနှုန်းထားအရ ကျွန်တော်တို့သားအဖ အိမ်နောက်က စက်ဘီးကလေးကိုဖုန်သုတ်ရတော့မဲ့ ပုံပါပဲအမေ နေ့ရက်တိုင်းဟာ ရုန်းကန်ဆဲ ပင်ပန်းဆဲပါအမေ ကျွန်တော် စိတ်ကလေးအေးချမ်းလိုပါတယ် ကျွန်တော့်အင်အားနဲ့ ချစ်ရသူတွေအပြုံးဖန်တီးလိုပါတယ် သို့ပေမဲ့လည်း လူတိုင်းလိုလားပြီး  တောင်းတတိုင်းမရတာလည်း စိတ်ချမ်းသာခြင်းပဲမဟုတ်လား...။                                                                 ...

ဂူတာပြင်

ငါတို့လည်း ပျူ ၊သက်၊ကမ်းယံက နှောလာတဲ့ သွေးနှောတွေပဲ သာကီသွေးဆိုတဲ့ ဒီအန်အေက မင်းတို့ရဲ့ အရူးထမှုကို လျှာထုတ်ပြလိမ့်မယ်။ လူသားမျိုးနွယ်စု တခုဟာ လူ့တန်ဖိုးသိမ်ဖျင်းသွားလောက်တဲ့အထိအောင် ယဉ်ကျေးတဲ့ ကမ္ဘာမှာ ရှိသင့်တော့လို့လား။ တိရိစ္ဆာန်လို ခြံခတ်ပိတ်ဆို့ထားခံရတဲ့ လူသားမျိုးနွယ်စု တခုဟာ လူသားတွေရဲ့ အခြေခံရပိုင်ခွင့်တွေ တားမြစ်ထိန်းချုပ်ခံထားရတဲ့ လူသားမျိုးနွယ်စုဟာ လူနဲ့လူချင်းကို ဘုရားသခင်ရဲ့ အခွင့်ထူးခံလူသားတွေအဖြစ် အားကျငေးမောရင်းသာ မျှော်ကြည့်နေရတဲ့ လူသားမျိုးနွယ်စုဟာ ရှိနေသေးတယ်ဆိုရုံနဲ့ လူသားဆန်တဲ့ အခြားကမ္ဘာသားတွေမှာ တာဝန်ရှိသွားပြီ။ ဂူတာပြင်မှာ အင်းဒင်မှာ အခြား ကမ္ဘာ့ တနေရာရာမှာ မျိုးနွယ်စုတခုခုကို ရည်ရွယ်ပြီးသတ်ဖြတ်နေတဲ့ ဂျီနိုဆိုက်တွေ ရှိနေရဲ့။ အတုံးအရုံး သေဆုံးသွားရတဲ့ ကလေးသူငယ် နဲ့ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ ဘယ်လိုပြစ်မှုမျိုးနဲ့ သေဆုံးသွားရတယ် သိလိမ့်မယ်မဟုတ်ဘူး ဘုရားသခင်နဲ့တွေ့ရင် မေးကြလိမ့်မယ် ကျွန်ုပ်တို့ အခုဆိုရင် ငရဲက လွတ်မြောက်ကြပြီမဟုတ်လား တဲ့။ ။ - ခက်သီ (မေ ၉၊ ၂၀၁၉)

တော်လှန်ရေးမေတ္တာ

Image
"သား တော်လှန်ရေးထဲလိုက်မယ်" လို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြောတော့ ကျမှန်းမသိ ကျလာတဲ့ မျက်ရည်ဥ ဖွေးဖွေးတွေကို အမေ့ခမျာ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဘယ်ပြန်ညာပြန်သုတ် ကတုန်ကယင်နဲ့ အမေ့နှုတ်က ကျနော့်ကို သရဏဂုံသုံးပါး မမေ့ဖို့ အနန္တောအနန္တငါးပါး မမေ့ဖို့ အထပ်ထပ်အခါခါ မှာတယ် အဖေ့ခမျာ သောက်လက်စ ရေနွေကြမ်းခွက်ကိုကိုင် ဧည့်ခန်းစားပွဲမှာ ငေး ငိုင် မှိုင်ကျ " သားရေ မတရားတာမှန်သမျှ ဘာမှမလုပ်မိစေနဲ့ " တဲ့ အဖေ . . . ဒီအချိန်ဆို  ထိုင်နေကျ ဧည့်ခန်းစားပွဲမှာ ကွမ်းယာလေး တမြုံ့မြုံ့ ဝါးနေရော့မလား ဆေးပေါ့လိပ်လေး ဖွာနေရော့မလား အမေရော အခုချိန်လောက်ဆို အိမ်ဦးခန်းက ဘုရားစင်ရှေ့မှာ ဝတ်ပြုဆုတောင်းပြီးလို့ ကြေးစည်တီး   အမျှဝေနေရော့မလား အိပ်ရာမဝင်ခင် စိပ်ပုတီးကို တချောက်ချောက် ကိုင်ပြီး လမ်းများ လျှောက်နေရော့မလား အဲ့ဒီအာရုံတွေထဲက နည်းနည်းလေးမှ ရုန်းထွက်လို့ မရခဲ့ဘူး အိမ်ကထွက်သွားတုန်းက အမေပေးလိုက်တဲ့ အမေ့ထဘီ အထက်ဆင်လေး တော်လှန်ရေးမှာ အန္တရာယ်ကင်းစေကြောင်း သားရဲ့လက်မောင်းမှာ ပတ်ထားတယ် အမေ လည်ပင်းမှာဆွဲထားတဲ့ ကျည်ခွံထဲမှာတော့ အဖေ့သြဝါဒတွေနဲ့ ပြည့်ညပ်လို့ပေါ့ သတင်းကောင်းတွေနဲ့ ပြန်လာခဲ့မယ်ပြောပေမဲ့ မိသားစုထမင်းဝိုင်းကိုတော့...

Bertolt Brecht

   အရာရာတိုင်းဟာ ပြောင်းလဲကြတယ်။  မင်းရဲ့နောက်ဆုံးထွက်သက်နဲ့  လတ်ဆတ်တဲ့ အစ တခုကို မင်းလုပ်နိုင်တယ်။ ဗားတော့ဗရက်

စီမံအုပ်ချုပ်မှု ညံ့ဖျင်းသည်းည့ထထ

  နိုင်ငံ၏ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို တားဆီးသည့် ထောင်ချောက် လေးမျိုး ရှိသည်။ (၁) ပြည်တွင်းစစ် ပဋိပက္ခ ထောင်ချောက် (ConflictTrap) (၂)သဘာဝသယံဇာတ ထောင်ချောက် (Natural resource trap) (၃) ဆိုးဝါးသော အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများကြားတွင် ပိတ်မိနေသည့် ထောင်ချောက် (Land locked with bad neighbors) (၄) နိုင်ငံငယ်လေးတွင် စီမံအုပ်ချုပ်မှု ညံ့ဖျင်းနေခြင်း ဟူသော ထောင်ချောက် (Bad Governace in small country) တို့ဖြစ်သည်။ #ဂျူး

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 နှစ်တွေဟာ သင်ခန်းစာနှစ်ခုကိုပဲ သင်ကြားပေးခဲ့ပါတယ်။ အစဉ်တည်မြဲတဲ့သူမရှိဘူး ဆိုတာရယ် ဆက်လက်ရွေ့လျားရမယ် ဆိုတာရယ်။ -မိုဃ်းဇော်

ကာလာများ

Image
  အချို့က ဆူညံတယ် အချို့က လူခြေတိတ်ရပ်ဝန်းထဲ အချို့က ကစုန်စိုင်းတယ် အချို့က ခြေသံလုံကြ အချို့က မြင်းကောင်းတွေချည်း အချို့က ခွါတွေလိပ်လို့ အချို့က အပြည့်စွဲထားတယ် အချို့က မလျှောက်သာ အချို့က အငုတ်အတို အချို့က အပုတ်အပို အချို့က အရွက်တွေ အခက်တွေ  အချို့က အမျက်မပြေ အသက်တွေ အချို့က...အချို့က..အချို့များက ပဋိပက္ခ ဝေးနေနီးနေ အထွေထွေများစွာ ပြဿနာ ကပ်ဆိုးဒုက္ခ မြင်အပ်မမြင်အပ် အရပ်များစွာ မသက်သာ အခုများဆို ကျုပ်တို့ နိုင်ငံငယ်က လုပ်သက်ရင့် အတ္တသမားတွေကြား ထန်းလျက်ခဲ ခွေးလျက်ထားသလို  လုံးပါးပါးရင်း  အစွန်းအထင်းများနဲ့ အချင်းများနေခဲ့ အပြင်းဖျားနေရဲ့..။ ငဖီးလ် FOC

22လူငယ်

Image
  မင်းတို့ပြောတဲ့ငါ့အကြောင်း ငါကပြောတဲ့ငါ့အကြောင်း တိုင်းတာကြည့်ဖို့  စျေးကို ပေးတံတစ်ချောင်းပြေးဝယ်မိတယ်။ ချိုင်းစာရွက်ပဲရခဲ့တယ်။  ရတာလေးနဲ့တွက်ချက်ကြည့်တော့ အဖြေနှစ်ခုထွက်လာတယ်။ အပိုင်ကွက်ဆိုပြီး ငါအောလိုက်တယ်။ ဒါပါပဲ။ မြရဲလွင်(ဝေးလွင့်ငှက်) FOC

ကဗျာ ကဏ္ဍ

Image
  စိတ်ရှိသလောက်သာ ခံစားမှုနောက်ကို လိုက်ကြေးဆိုရင်  အသက်တောင် ပြန်ပါမလာဘူး။ -ကြည်ဇော်အေး

အမှားတွေကို မကြောက်ပါနဲ့

ဘဝဆိုတာ ထင်သလောက်မရိုးရှင်းလို့  ဒီလောကရဲ့လမ်းတွေထဲ အပြေးအလွှား ရှင်သန်ရတဲ့အခါ အမှားတွေများစွာ ကြုံတွေ့ကြရမှာပါပဲ ။ အဲဒီအမှားတွေထဲမှာမှ ပြန်ပြင်လို့ရတာတွေလည်း ရှိသလို ၊ ပြန်ပြင်လို့မရတာတွေလည်း ရှိတတ်ကြပါတယ် ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ပြန်ပြင်လို့ရတဲ့ အမှားတွေနဲ့တွေ့တဲ့အခါ ပြန်ပြင်ပြီး ၊ ပြန်ပြင်လို့မရတဲ့ အမှားတွေနဲ့ တွေ့တဲ့အခါ ဒါတွေကို သင်ခန်းစာယူတတ်မယ်ဆိုရင် ဒီအမှားတွေဟာ ကိုယ့်အတွက်မိတ်ဆွေလို ဖြစ်မှာပါ ။ ဘယ်နေရာမှာမဆို အမှားဖြစ်တာဟာ မကောင်းပါဘူး သို့သော်လည်း ထိုအမှားတွေကြောင့်ပဲ ကမ္ဘာကြီးမှာ အောင်မြင်နေကြတဲ့သူတွေလည်း အများကြီးပါ ။ အမှားတွေဟာ ဆုံးရှုံးခြင်းကိုဖြစ်စေတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း အသုံးချတတ်မယ်ဆိုရင် လူတစ်ယောက်အတွက်အများကြီး အကျိုးရှိပါတယ် ။ လောကမှာ ဘယ်အမှားမှ အကြောင်းမဲ့သက်သက်မဖြစ်ပါဘူး ။ တကယ်တော့ အမှားဆိုတာ ပိုတိကျသေချာခြင်းကိုပေးတဲ့ အကြောင်းတရားပဲဖြစ်တယ် ။ ဒါကိုသိတဲ့ လူတချို့က အမှားကိုပြင်ပြီး ရှေ့ဆက်သွားကြတယ် ။  ဒါကိုမသိတဲ့ လူတချို့ကတော့ အမှားကိုမြင်ပြီး စိတ်ပျက်သွားကြတယ် ။ အဲဒီလိုနည်းနဲ့ လောကမှာ လူတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အဆင့်အတန်းတွေ ကွာခြားသွားကြတာပါ ။ ဒါကြောင့် အမှားကိုမကြောက်ပါနဲ့ အမ...

ဆုတောင်းဆုယူ

 လေတသုန်သုန်တိုက်လျက် မိုးစက်များစိုရွှဲလျက် ကမ္ဘာမြေဟာ လူမသိသူမသိကြွေကျပျက်စီးခဲ့တဲ့ သစ်ရွက်အနွမ်းတို့ကို အုပ်မိုးပွေ့ဖက်တော်မူပါတယ်။ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတွေဟာ  တချိန်ချိန်မှာ ပြန်လည်တူးဖော်တွေ့ရှိရတယ်။ ဆီတိုးဝယ်ရင်း ရောဂါကုဖို့ဆေးမဝယ်နိုင်ရင်း ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးရင်း ရရာလက်နက်စွဲကိုင်ရင်း တိတ်ဆိတ်စွာမျက်ရည်ကျ​ခြင်းနဲ့ ဒုက္ခ၊သောက၊ဗျာပါဒနဲ့။ ပေးဆပ်ကွယ်လွန်သူ လူငယ်လူကြီးများရဲ့နာမည်ကို သက်ဆိုင်သူတွေပြန်လည်တူးဖော်တဲ့နေ့မှာ ကျနော်တို့ရဲ့မှတ်ဥာဏ်မြေသားထုနဲ့ အုပ်မိုးပွေ့ဖက်ရပါလိမ့်မယ်။ -ဆပ်ရိပ် ၂၆၊၈၊၂၂

ငြိမ်းချမ်းရေးဂီတ

ချစ်တာကိုတောင် ဖွင့်ဟဝန်မခံရဲတဲ့ကောင်တွေ AK-47 ပေါ်မှာလက်ပစ်ကူး ကျည်ဆံကကြိုးများအောက် မှော်ဆရာရဲ့ မီးခိုးလုံးနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်ကြရတဲ့ ဘဝတွေ။ နေ့တွေဟာညတွေအဖြစ်ပြောင်း ဒုက္ခဟာ ထရိုဂျန်မြင်းကြီးစီးပြီး ငါတို့စိတ်အတွင်းဝင်ရောက်လာခဲ့။ အဓမ္မကျင့်ခံရတဲ့ နိုင်ငံတော်မှာ သုတ်ရေနီနီတွေ ပေတရာလမ်းမပေါ်ပြန့်ကြဲ ရောင်နီတွေကွယ်ပျောက် အမှောင်ခေတ်ဆီတစ်ရွေ့ရွေ့။ မြို့ပြဟာနီယွန်တွေလိမ်းကြံထားတဲ့ မက်ဆိုပိုတေးမီးယားစစ်မြေပြင်ပဲ။ အမှောင်ထုဟာ နက်သထက်နက် ရောင်နီဟာ ဝေးသထက်ဝေးလွင့် မှော်ဆရာရေ အဘယ်မန္တာန်ကိုရွတ်ပါမှ ဤအမှောင်ထုအတွင်းက လွတ်မြောက်ရပါမည်နည်း။ အနက်ရောင်ကောင်းကင်မှာ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေကျနေတဲ့ကြယ်တွေ သံလွင်မြစ်ထဲစီးနေတဲ့ ငါတို့သွေးတွေ ကြွက်ထောင်ချောက်ထဲပိတ်မိနေတဲ့ငါတို့အနာဂတ်တွေ မြေသြဇာဖြစ်သွားရတဲ့ ငါတို့အိပ်မက်တွေ ကျည်ဆံတွေအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားတဲ့ ဖတ်လတ်စစာအုပ်တွေ ဪ...နွေဦးရယ် ဘယ်အငြိုးနဲ့များ ကျည်ဆံတွေသယ်ဆောင်လာရတာလဲကွယ်။ ဒီလိုနဲ့ တောင်ကုန်းထက်မှာ ရုတ်တရတ်ပေါ်ထွက်လာသော စေတီပုံစံ အရိုးစုဖြူဖြူများ။ -ဟီရို

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာ လွတ်လပ်မှုပဲဖြစ်တယ် ကျွန်ပြုမှု မဟုတ်ဘူး။ လွတ်လပ်မှုထဲကနေ ငါတို့တွေ့ဆုံခဲ့တယ် အနာဂတ်အတွက် ဘာကတိစကားမှ မရှိဘူး။ ဘယ်သူက အနာဂတ်ကို သိလို့လဲ။ ကျုပ် သူ့ကို ချစ်တယ် ကျုပ် သူ့ကို ပျော်စေချင်တယ်။ ဘာပြသနာမှ မရှိဘူး သူပိုပြီးပျော်နိုင်ဖို့ ကျုပ်နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ ကူညီမယ်။ တကယ်လို့  တခြားတစ်ယောက်နဲ့ သူပိုပြီးပျော်မယ်ဆိုရင်  ကျုပ် ဘာလို့ စိတ်ဆင်းရဲရမှာလဲ။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့အတ္တသာ စိတ်ဆင်းရဲတာ။ အိုရှိုး

" မမခင် စစ်ကိုင်းတိုင်းရောက်ဖူးလား "

Image
" မမခင်ကြားဖူးလား ..  အတောမသတ် .. ပြောစမှတ်တွင်ကြတယ် ၊ စစ်ခွေးသင်္ချိုင်း စစ်ကိုင်းတိုင်း" တဲ့ ။ ရာဇဝင်တွေကို မြေလှန်ကြည့်ရင် စစ်ကိုင်းတိုင်းဟာ သမိုင်းမရိုင်းခဲ့ပါဘူး .. ။ ၅/သွေးတွေ နီတယ် ချင်းတွင်းမြစ်ရေ ကြည်တယ် မိုင်းခွဲသံ ပြင်းပြင်းမြည်တယ် ဒါ စစ်ကိုင်းတိုင်းပဲ မမခင် ။ ကုန်းဘောင်မင်း ဆယ့်တစ်ဆက်ပေါ်ထွန်းခဲ့ရာ သမိုင်းနဲ့ အစဉ်အလာ ရွှေဇေယျာတခွင်မှာ သာသနာ့ရောင်ဝါ နေလိုလင်းခဲ့ .. ရွှေကျင်သာသနာ ၊ မဟာစည်ရိပ်သာ ၊  လယ်တီဆရာတော် ပရိယတ္တိ ၊ တိပိနဲ့ ဘိဝံသ အများဆုံးထွက်ခဲ့တဲ့ တိုင်းဇေယျာပေါ့ မမခင် ။ မိုးညှင်းသမ္ဗုဒ္ဓေ ၊ မဟာဗောဓိတစ်ထောင် ကျောက္ကာရွှေဂူနီ .. တန်ခိုးကြီးဘုရားတွေ ရှိတဲ့ စစ်ကိုင်းတိုင်းမှာ အငြိုးလည်းကြီးခဲ့တယ် မမခင် စစ်တလင်းသတ်မှတ် ၊ စီမံချက်နဲ့ ရက်စက်သမျှ ကျည်ဆံတွေဟာ မိုးသီးလို ရွာချ ၅/ တွေရဲ့ဇ"ဟာ ဒီလောက်နဲ့များ တုန်လှုပ်မှာတဲ့လား .. ။ သွေးနည်းရင်တော့ ခွေးဆွဲခံရမှာပဲ လူညီရင် အောင်ပွဲဟာ လက်တကမ်းမှာပါ ဒီကောင်းကင် .. ဒီရေမြေ ဟိုးမှာ လှမ်းမြင်နေရတဲ့ မီးခိုးတွေ လက်ပံတောင်းတောင်ကြီးလည်း ငိုနေလား ခွေးတွေအူလေ.. သွေးတွေဆူလေပဲ မမခင် ဟောဟို ချင်းတွင်းမြစ်ကြီးတလျောက် ကမ်းတဘက်က ရွာလ...

Bertolt Brecht

 လူပီပီသသ နေခြင်းနဲ့  အရသာကောင်းကောင်း  ခံစားခြင်းအကြား  မင်း ရွေးချယ်ရမယ့်  အချိန်တွေ ရှိတယ်။ ဗားတော့ဗရက်(Bertolt Brecht)

နွံနစ်နေသော တိုင်းပြည်နှင့် တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ခေါင်းဆောင်ကြီးများ

   " ဇွန်ပန်းရုံအနီး လှည်းဘီးနွံထဲကျွံနေသည်။ ကူ၍တွန်းပေးကြပါ။ လေးလွန်း၍ မတွန်းနိုင်ဘူးလား။                            ­ ပြိုင်တူတွန်းလျှင် ရွေ့နိုင်ပါသည်။" ငယ်ငယ်က အော်ကျက်ခဲ့ရတဲ့ ကဗျာလေးကို သတိရမိတယ်။ ပထမတန်း မြန်မာဖတ်စာထဲမှာပါတဲ့ ကဗျာပါ။ မြန်မာအစိုးရကျောင်းနေသူတိုင်း ဒီကဗျာကို နှုတ်တိုက် ကျက်မှတ်ဖူးကြပါလိမ့်မယ်။ အခုထိလည်း အလွတ်ရကောင်း ရပါလိမ့်မယ်။ ကဗျာထဲမှာပါတဲ့ ဇွန်ပန်းရုံကို ကျနော် သိတယ်။ လှည်းဘီးကိုလည်း ကျနော်သိတယ်။ အညာဒေသမှာ ဇွန်ပန်းရုံတို့၊ နွားလှည်းတို့ဆိုတာ နေ့စဥ်လိုလို မြင်တွေ့ရတတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအချိန်က ကဗျာ အဓိပါယ်ကို ကျနော် နားမလည်ခဲ့ပါဘူး။ ဘာကိုဆိုလိုမှန်း မသိခဲ့ပါဘူး။ ပထမတန်းဆိုတော့ အသက်ကလည်း ၅ နှစ်၊ ၆ နှစ်ရှိအုံးမယ်ဆိုတော့ နားမလည်ခဲ့သေးပါဘူး။ ထုံးစံအတိုင်း အာဂုံရမှ အာဂလူ၊ ဆရာမအလိုကျ အော်သာကျက်ပေရော့။ အခုတော့ ဒီကဗျာကို ကျနော် ပြန်တွေးတယ်။ တစိမ့်စိမ့်တွေးပြီး တငွေ့ငွေ့စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။ ကျနော် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတဲ့ အကြောင်းရင်းက ခုကာလမှာ ဒီကဗျာအော်သံ သိပ်မကြားရလို့ပါ။ အနည်းဆုံးတော့ ကလေးအများ...

" ကမ္ဘာကြေသော်လည်း ငြိုးရယ်မပြေ "

ဆေးနံ့မခြောက်သေးတဲ့ အနီရောင်ဒေါင်းအလံရဲ့အောက်မှာ ကျွန်တော့်နာမည်လေး Tattoo...ထိုးထားခဲ့ပါပြီ။ လာမည်... ကြာမည်။ စကားရပ်လို နှေးတုန့်နှေးကန်ခြေလှမ်းတွေလည်း မြင်ရိုင်းတွေခိုအောင်း တောအုပ်တွေလည်း အနီရောင်လွှမ်းခဲ့ပြီ။ သားချော့တေးနဲ့ချောသိပ်မှ အိပ်ပျော်တတ်တဲ့ကောင်လည်း ခြင်တို့ရဲ့တောလည်သံအောက်မှာ အိပ်မက်လှလှတွေဝေဆာဖူးပွင့်ခဲ့ပါပြီ။ မပြည့်မစုံအနေထားနဲ့ အရာရာချို့ယွင်းလှတဲ့ဟောဒီစစ်မှာ ပိုင်ဆိုင်မှုဆိုလို့ မှန်ကန်မှုကိုရွေးချယ်တတ်တဲ့ သတ္တိဗျတ္တိသာရှိခဲ့ပါတယ်။ မျှော်လင့်မထားတဲ့ဒုက္ခအပေါင်းကို "အမိမြေ"ဆိုတဲ့ဆေးနဲ့ဆိုးတော့ သွေးထွက်လွန်တဲ့ဒဏ်ရာလည်း တစ်ခဏချင်းကျက်ခဲ့ပါတယ်‌မေမေ။ နေသာသလိုနေလိုက်ရင် မဖြေသာစရာတွေချည်းစုပုံလာမှာမို့ အကောင်းအတိုင်းပြန်ဖြစ်မလာရင်တောင် အဆိုးတွေကိုတော့ ရင်ဆိုင်ဖြတ်ကျော်ရပါဦးမယ်။ ချစ်ခြင်းတရားတွေချန်ခဲ့...  ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနေရစ်ခဲ့...  ပြန်လာဖို့မသေချာတဲ့လမ်းမှာ မျှော်နေသူတွေအပူဝေနေမှာလည်းဆိုးတယ်။ ကြားရတဲ့နာ‌ေရးသတင်းတွေထဲမှာ သံဝေဂသံတွေပါလာခဲ့ရင် ကျိုးပြတ်သွားတဲ့ခြေထောက်ဟာ လမ်းထလျှောက်ဖို့ဝန်မလေးခဲ့ဘူးမေမေ။ "ကမ္ဘာမကြေ"သီချင်းကို မြန်မာပြည်ရဲ့တစ်နေရာက ကျွန...

"ဖြေတွေး"

ငါးကလေးတစ်ကောင်  ရေနစ်သေမှာစိုးလို့ ကယ်ဆယ်လိုက်တာ  ကုသိုလ်ရနိုင်သလား ပုလင်းတလုံးဟာ သူရာမေရိယကံကို ကျူးလွန်မှုရှိ မရှိ သိနိုင်သလား သံတချောင်းရိုက်ပေးတဲ့ အဖိုးအခ အဖြစ် တူတလက်ပေးလိုက်ရရင် တန်တယ်လို့ ဆိုမလား  အချိန်မမှန်တဲ့ နာရီတစ်လုံးထက်စာရင် ရပ်နေတဲ့ နာရီတစ်လုံးက တရက်မှာ နှစ်ကြိမ်မှန်သေးတယ် ဆိုရင် သဘောတူလား  အဖြေကို  ဘဝစာမျက်နှာ တနေရာတွင် ရှာကြည့်ပါ ။ -မင်းလူ

ဆာတယ်

ဒီမြင်ကွင်း မရှင်းရင် အခါခါပြန်ကြည့်စမ်း ယောက်ဖ အညာက လှည်း ပေါ်မှာ  သက်မဲ့ အညာသားတွေကိုတင် အညာက ယာခင်းပြင်ကို ဖြတ်ဖို့ အညာက နွားတွေက ဆွဲလို့ပေါ့၊ အသက် မသေဘဲ ကျန်ခဲ့ လှည်းမောင်းနေတဲ့ အညာသားကြီးရင်ထဲ ဘယ်လိုနေမယ် ထင်လဲ ယောက်ဖ? တို့ အညာသားတွေက မဆန်းတတ်ပါဘူး အေး---ဆန်းပြီဆိုလည်း  မဆုတ်တော့ဘူးကွ လုံး၀ မဆုတ်တော့ဘူး။ ဆာတယ်ကွာ ဆာတယ်--- လွတ်လပ်မှုကို ဆာတယ် စစ်မှန်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဆာတယ် ငါတို့ အပြည့်အ၀ မရခဲ့ဘူးတဲ့ လူ့ အခွင့်အရေးကို ဆာတယ် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကို ဆာတယ် အတ္တဝါဒီ ရေပေါ်ဆီတွေ မရှိတဲ့အရပ်ကို ဆာတယ် လူ့ အန္တတွေ ကင်းမဲ့ဇုန်ကို ဆာတယ်။ နာတယ်ကွာ နာတယ် ပေးဆပ်မှုတွေကို နာတယ် အသားတွေလည်း နာတယ် အသည်းထဲက နာတယ် အရိုးထဲကလည်း နာတယ် အတ္တဝါဒီ ရေပေါ်ဆီတွေကိုလည်း နာတယ် လူ့ အန္တတွေ ကိုလည်း နာတယ်။ ကြာတယ်ကွာ ကြာတယ် သံသရာ အထိ တွက်ပြီး လူ့ အန္တတွေကို ပြန်မလာနိုင်ရာ အရပ် ပို့ဖို့ ငါတို့ တက်နိုင်တဲ့ ရာခိုင်နှုန်းတွေထဲ အမုန်းတွေထည့်ပြီး အမုန်း သုံးကြစို့ ယောက်ဖရေ----။      ။ ထူးရှား( ၈/ )

ခြင်တစ်ကောင်အတွက် ကဗျာ

မင်းကို ငဲ့ညှာသနားတတ်ပြီး ခွင့်လွှတ်နေတဲ့သူ(တွေ) ကို နာကျင်အောင် ထပ်ခါတလဲလဲလုပ်ရင်.. မင်းခန္ဓာကိုယ်ထဲက သွေးတွေဟာ  မင်းကို ပုန်ကန်စီးဆင်းလိမ့်မယ်။  . အမှန်တရားဟာ နောက်ကျတတ်ပေမဲ့ တကယ်ရောက်လာမယ်ဆိုတာကတော့ သေချာတယ်။  . လူဆိုတာ.. တလောကလုံးအပြင် ဘုရားကိုပါ တက်ပြီး ညာပစ်လိုက်လို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့.. မင်းကိုယ်မင်းတော့ ညာလို့မရ။  . ဘယ်သူရေးတဲ့ကဗျာဖြစ်ဖြစ် ဒုက္ခနဲ့ဆို ပိုလှလာမယ် ပန်းပွင့်ကလေးတွေရဲ့ သဘာဝရနံ့ကို ကမ္ဘာကျော်ရေမွှေးတွေကတောင် အတုခိုးရတယ် ဆိုတာလည်း မင်းမမေ့နဲ့။  . “အိပ်လို့မပျော်ဘူး” ဆိုတာ “စိတ်မပျော်လို့” ဆိုတဲ့  အကြောင်းအရင်းတင်မကဘဲ မင်းစိတ်ထဲက.. အိမ်ရာမဲ့ပိုးမွှားတွေနဲ့လည်း သက်ဆိုင်တယ်။  . ဖြူစင်ယောင်ဆောင်နေလည်း မင်းရဲ့အိပ်ခန်းထောင့်ကနေ.. တစ်စုံတယောက်က မင်းကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်နေတယ်။  . ကျိန်စာဆိုတာ.. စကားလုံးတွေသက်သက်ပဲမဟုတ် မင်းရဲ့ဝှက်ဖဲကြောင့် ထိခိုက်ခဲ့ရသူရဲ့ နာကျင်မွန်းကြပ်မှုပဲ။  . ဟန်ဆောင်လိမ်ညာမှုဆိုတာ ခြင်တစ်ကောင်ပဲ။ ခုနှစ်ရက်ပဲ အသက်ရှင်နိုင်တယ်။ ဒီဇာတ်လမ်းမှာ… ဘယ်သူက ဘယ်လောက်ဖြူစင်ခဲ့သလဲ ဘုရားရိုက်တဲ့အခါ ပေါ်လွင်လာမယ်။  . ဒီကမ္ဘ...

စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေး ပေါ့ပေါ့မတွေးစေလို ...

၁။ဆိုက်ဝါး တော်လှန်ရေးကာလမှာ  “ အဲဒါ ဆိုက်ဝါး”  ပါ ဆိုပြီး တော်တော်များများ မှတ်ချက်ပြုကြတဲ့ ကိစ္စတွေရှိပါတယ်။  အထူးသဖြင့် စစ်ကောင်စီအနေနဲ့ ပြည်သူလူထုကို အာရုံလွှဲလိုတဲ့အခါ သတင်းအတုတွေလွှင့်တာ၊ အဖြစ်အပျက်အတုတွေ လုပ်ကြံဖန်တီးတာ၊  ကောလဟာလတွေ နဲ့ ကစားတာတွေနဲ့ ကြုံတဲ့အခါမှာ ဆိုက်ဝါးဆိုတဲ့စကားကို တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်ပြောလာကြပါတယ်။  ဆိုက်ဝါးဆိုတာကတော့ psy war ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားလုံးဖြစ်ပြီး မြန်မာလိုတော့ စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးလို့ ခေါ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။တကယ်တော့ ပြည်သူတွေက ဆိုက်ဝါးပါဆိုပြီး လွယ်လွယ်ကူကူ မှတ်ချက်ချတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ဖြစ်စဉ်တွေဟာ စစ်ကောင်စီဘက်က စနစ်တကျ ထိန်းချုပ်ပြုလုပ်နေတဲ့ တကယ့် ဆိုက်ဝါးအစစ်တွေ မဟုတ်တာက များပါတယ်။  စစ်ကောင်စီရဲ့ တကယ့် စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးကိုတော့ ပြည်သူတွေ ကျောကော့နေအောင် ခံခဲ့ရပါတယ်။ အာဏာသိမ်းပြီးပြီးချင်းထွက်လာတဲ့ ၇၂ နာရီကိစ္စ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီဆိုတဲ့ ကောလဟာလ တွေက သက်သေပဲဖြစ်ပါတယ်။ ရန်သူကို လျှော့မတွက်သင့်သလို ပိုလည်း မတွက်သင့်ဘူးလို့ ပြောကြတဲ့နေရာမှာ စစ်ကောင်စီကို လျှော့မတွက်သင့်တာက စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးအပိုင်းမှာပါပဲ။  ...
 ကက်ကိုဘိန်းက ကျွန်တော့်သီချင်းတွေကိုနားထောင်တဲ့ လူဆယ်ယောက်ဆိုရင်တောင်များလှပါပြီတဲ့ မောင်ချောနွယ်က ကမ္ဘာပေါ်မှာကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့လူဟာ ဘောလုံးတစ်သင်းစာတောင်ရှိရဲ့လား မစဉ်းစားတော့ပါဘူးတဲ့ မာယာကော့ဖ်စကီးက အများကြိုက်ကိုပါးရိုက်ချင်တယ်တဲ့ ဖော်လိုဝါတွေနဲ့တည်ဆောက်ထားတဲ့ အပေါစားကျော်ကြားမှုတွေကို  လက်ခလယ်ထောင်ပြသွားခဲ့ကြတဲ့လူတွေပေါ့ -ကြည်ဇော်အေး

အပမှီနိုင်ငံတော်

Image
ရေပေါ်စာတွေဖတ်ရတာပျင်းလာပြီ ကမ္ဘာကြီးကမကျန်းမာဘူး နိုင်ငံကအပမှီနေတယ် ရွာတစ်ရွာပြာကျသွားတဲ့သတင်းက ကိုယ်ဟန်ပြမယ်ရဲ့ပေါင်တံဖွေးဖွေးကို မကျော်နိုင်ခဲ့ဘူး မုဒိန်းကျင့်မီးရှို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကောင်မလေးက clubတက်ပျော်ပါးနေတဲ့မိန်းကလေးလောက် အရာမဝင်ခဲ့ဘူး သေမင်းနှုတ်ခမ်းဝကလူကို အအေးခန်းထဲကလူတွေက  အပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့နေကြတယ် သာသနာပြုဘုန်းကြီးက နိုင်ငံတကာမှာ ဘုရားလှည့်တည်နေတယ် နိုင်ငံအတွင်းကစေတီပုထိုးတွေတော့ ဘောင်မဝင်ဘူးထင်ပါရဲ့ ပြာပုံထဲမှာ တုံးလုံးပက်လက် တစ်ချို့အတွက်မနက်ဖြန်က ရွှေလို တစ်ချို့ကျ မနက်ဖြန်က မသေချာမရေရာ ကမ္ဘာကြီးဟာ ပုံမှန်လေးလည်ပတ်နေပေမယ့် ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့နေရာတွေမှာ မုန်တိုင်းဟာ ကွက်ကြမ်းနေတယ်... ဒါပါပဲ အမှန်တရားတွေပြောရင် အမှားတရားတွေနဲ့အပြစ်ဖို့ကြလိမ့်မယ် ဒီနိုင်ငံဟာ အပမှီနေတဲ့အတွက် လူတွေဟာ မကောင်းဆိုးဝါးလိုလို မကောင်းဆိုးဝါးဟာ လူလိုလိုဖြစ်လိမ့်မယ်။      ။ -ခွန်းနိုင် Poemency 

သစ်ခြောက်ပင်

ငါမိုးပေးခဲ့တဲ့ အရိပ်ထက် သူ ချိုးသွားတဲ့ အခက်က ပိုရှည်တယ်။ ဓာတ်ခဲအဟောင်းနဲ့ တွဲသုံးထားမိတဲ့ ပစ္စုပ္ပန်အသစ် စိတ်ကူးတွေ တစ်ကျော့ပြီး တစ်ကျော့ တိပ်သား အတွန့်ကြေ ကက်ဆက်တစ်ခွေ ဖွင့်ထား 'ဘဝဆိုတာ ရေပွက်ပမာ' တဲ့ ပင်လယ်ကြီးလောက် ချစ်မိခဲ့တဲ့ ကောင်က အကြိမ်ကြိမ်သေဆုံးပေါ့ ဟုတ်လား။ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လွှဲမရတာ အိပ်မက်ထဲမှာရယ် နောက်ကျောမှာ ထိုးစိုက်ပေးလိုက်တဲ့ ဓားရယ် ။ အလွမ်းတွေနဲ့ အစာချက်လုပ်တော့ အရွက်တွေ အကြွေများ ငါ့ကိုယ်ငါလည်း ဂရုမစိုက်အားခဲ့။   ။ - မောင်ယုပိုင်

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 တစ်ခါတစ်လေမှာတော့လည်း တွေးကြည့်မိပါတယ် နက်ဖြန်ခါသေသွားရင် ဘာဖြစ်မလဲလို့…။ လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ… (မလုပ်ရသေးတာတွေလည်း အများကြီး) ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီ… (မဖြစ်ရသေးတာတွေလည်း အများကြီး) နက်ဖြန်ခါမှာလို့စဉ်းစားလိုက်ပြန်တော့ နက်ဖြန်ခါတွေကလည်း အများကြီး ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘဝမှာနေပျော်ရတာပါပဲ ကလေးရယ် … -တာရာမင်းဝေ

အမေ့လက်ကိုင်ပဝါ

Image
ကောင်းကင်မှာ လူရှင်စားငှက်တွေ ဝဲလို့။ မြေကြီးအောက်မှာ သစ်စေ့ ယောင်ဆောင်ထားတဲ့ ယမ်းဥတွေ။ ဒဏ်ရာတွေက ကြီးလွန်းတော့ ဒဏ်ရာတွေထဲ ဆေးထည့်လို့မရဘူး ဆေးထဲ ဒဏ်ရာတွေ ထည့်ရတယ်။ နာကျင်လွန်းတဲ့အခါ အား အားလို့ မအော်မိဘူး အမေ အမေလို့ အော်မိ။ အမေ့ပါးပေါ်က တွန့်ခေါက် တောင်တန်းတွေကြားမှာ စမ်းရေပူတွေ ရစ်ခွေစီးဆင်းနေပုံဟာ ကျွန်တော့်စိတ်ပြတင်းမှာ ထင်းထင်းမြင်နေရတဲ့ ရှုခင်း။ တစ်နေ့တော့ လက်ကိုင်ပဝါ အစုတ်လေး ပြန်လာမှာပေါ့ အမေ နိုင်ငံတော်ပါးပြင်က မျက်ရည်ကို သုတ်ပေးနေတဲ့ အဝေးရောက် လက်ကိုင်ပဝါအစုတ်လေးကို အမေ ဂုဏ်ယူ ခွင့်လွှတ်နေမှာပါ။    ။ ခန့်ဝါငြိမ်း MyitKwae  (မြစ်ကွေ့- လူထုတော်လှန်ရေးစာစဉ်၏ အတွဲ(၁)၊ အမှတ်စဉ်(၃၂)တွင် ဖော်ပြထားသည့်‌ ကဗျာကဏ္ဍမှ ကဗျာတစ်ပုဒ် ဖြစ်ပါသည်။ 

လွတ်လပ်ရေး

ဟေ့ နားတွေကို စွင့်ထား သတိ အသိတရားကို အစွမ်းကုန် ဖွင့်ထား.. . ဟိုမှာ အနာဂတ် တံခါးတွေပွင့်ဖို့အတွက်တဲ့ အသက် စွန့်သူ စွန့်ထားရဲ့။ ဘဝမပီသတဲ့ ဘဝတွေမှာ တစ်နပ်စားဉာဏ်သုံး ကုပ်ကပ်တွယ် ရှင်သန်ချင်တုန်းလား ထွေးထုတ်ပစ် လူမဆန် ငတေ စိတ်ဓာတ်တွေ ခက် ကြပ် ဖိနှိပ်ခံ ပျော်ပြနေရအောင် ဒီခေတ်ဟာ သူယုတ်တွေအတွက် သက်သက်။ ရုန်းထွက်လိုက် ခေတ်ကို ဆွဲဖွင့်ကြ စနစ်ကို အသစ် ဖွင့်ခွင့်ရဖို့ဆို မင်း၊ သူ၊ ငါ ထိုက်တန်ကြောင်းပြမှ ဖြစ်။ မျက်ရည်တွေ နောက်ထပ်ကလေးငယ်တွေ နောက်ထပ် သက်ကြီးရွယ်အို လူရွယ်တွေ နောက်ထပ်သော ဖြစ်တည် ဘဝတွေ တရားသဖြင့်သာ ငိုချင် ငိုခွင့်ရှိပါစေ ။ သေခြင်းဟာ တကယ့်သေခြင်း စစ်မှန်စွာ ရှင်သန်ခြင်းဟာ ရှင်သန်မှု ပီပီသသ ဟေ့ အဇ္ဈတ္တ .. . နိုင်သမျှအား စုစည်း ကူဖြည့်ကြရင်း တော်လှန်ခြင်းဖြင့် အရောက်လာခဲ့မယ် ။ အောင်ပွဲတွေ အသင့်ပြင် ။ အိမ်မိုး MyitKwae 

ငါ့အိမ်လေးမီးရှို့တော့ မင်းတို့ဘာရမှာလဲကွယ်

Image
  သေနတ်ကို မိုးပေါ်ထောင်မပစ်ဘူး။ လူကို တည့်တည့်ချိန်ပစ်မယ်တဲ့။ မောင်ရင်တို့အဘိုး မဆလခေတ်ကစလို့ ခု မောင်ရင်တို့အဘ မအလခေတ်တိုင်အောင် ငါ့မယ် လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ ဒီအိမ်လေးတစ်လုံးသာ  မယ်မယ်ရရ ပိုင်ဖူးပါရဲ့။ ငါ့အိမ်လေး မီးရှို့တော့  မင်းတို့ဘာရမှာလဲကွယ်။ မောင်ရင်တို့အဘရဲ့ တော်ဝင်ခမ်းနားလှတဲ့အိမ်တွေလို ငါ့အိမ်လေးထဲမှာ ခိုးရာပ ါပစ္စည်းဆိုလို့လည်း အိုလို့သာ သေရော့မယ်။ စလယ်ဝင် အိုးတစ်လုံး မရှိခဲ့ပါဘူး။ ငါ့အိမ်လေး ဆောက်ခဲ့စဥ်ကလည်း မောင်ရင်တို့အဘရဲ့  မိုင်တဲ တာဝါတိုင်တွေလို သူများချွေးနည်းစာ တစ်ပြားတစ်ချပ်တောင် မပါခဲ့ရပါဘူး။ ငါ့မယ် အညာနေကျဲကျဲ ဖင်ထဲ ရွှံ့တစ်ခွဲသားဝင်မှ ငါ့မိသားစုနစေရာ တစ်သက်မှာတစ်ခါ အိမ်လေးတစ်လုံးဖြစ်လာရတာ။ ငါ့အိမ်လေးမီးရှို့တော့ မင်းတို့ဘာရမှာလဲကွယ်။ ငါ့အိမ်လေးထဲမှာ မောင်ရင်တို့မိန်းမတွေ နောက်မီးလင်းနေတာ မြင်လို့လား။ ငါ့အိမ်လေးထဲမှာ လက်ပံတောင်းတောင်လို ကြေးနီ၊ ကြေးဝါတွေမြင်လို့လား။ ငါ့အိမ်လေးမီးရှို့မှသာ မောင်ရင်တို့ပုခုံးမှာ လူယုတ်မာဖြစ်ကြောင်း  အပွင့်အခက်တွေ ဝေဆာလာမှာမို့လို့လား။ ငါ့အိမ်တိုင်မှာ အမိန့်အရဆိုတဲ့ နှစ်ပေါင်းခြောက်ဆယ်ကြာ  သေရာပါအမာရွတ်တွေ...

မပြီးသေးတဲ့စစ်

မပြီးသေးတဲ့စစ်ကနေ ပြန်လာသူလို အိမ်တံခါးကို ခပ်တိုးတိုးသူခေါက်ခဲ့ တစ်နေရာမှာတော့ စစ်ဟာရှိနေသေးလို့ သူဟာ အားနာတတ်ရမယ် မဟုတ်လား နောက်ခံက တစ္ဆေတွေကိုပါ မြင်ရတဲ့ မှန်ရှေ့မှာ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ သူမဆံပင်တွေကို ရှင်းနေလိမ့်မယ် ဖီးနေရင်းနဲ့ဘီးဟာ ဆံချည်ထွေးတစ်ခုမှာ ငြိသွားပြီး ရှေ့ဆက်ဖို့ခက်နေမှာပေါ့ တချို့အရာတွေဟာ သိစရာမလိုဘူး ဥပမာ တခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်ထဲ ဆံပင်တွေလွင့်အောင် လေထန်နေတာမျိုး ဥပမာ ဆုပ်ထားတဲ့ လက်သီးနုနုလေးထဲက ကြောက်ဖွယ်မိုးခြိမ်းသံတွေ ထွက်နေတာမျိုး သားတောင် အတော်ရွယ်ရောက်ပြီပဲ သူကတစိမ်းလို အိမ်ထဲဝင်လာရင်း အဲဒီလိုရုပ်ရှင်ဆန်ဆန် စပြောရမလား ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းရဲ့အမှောင်ထဲမှာ သူကိုယ်သူ တချက်လှောင်ပြုံးပြုံးဖို့ ရှင်တို့ စစ်ကြီးပြီးသွားပြီလား တဲ့ တချို့စစ်ပွဲတွေဟာ သွေးမထွက်ဘူး ဒါပေမယ့် ဘယ်တော့မှသွေးမတိတ်ဘူး ထားလိုက်စမ်းပါ စောက်ရေးမပါတာတွေ ကဲပြော မင်းကိုယ့်ကိုချစ်နေသေးရဲ့လားအချစ် အောင်ခင်မြင့်

အမည်မဲ့

ကျွန်တော့်မှာ... ငါးမျှားချိတ်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ အရာရာကို မျှားလို့ရတယ်။ တစ်ခါက ထိသမျှ ရွှေဖြစ်စေတဲ့ မိုက်ဒက်ဘုရင်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ရတယ်။ တစ်ခါက ကျောက်သားဖြစ်စပြုနေတဲ့ အစိမ်းရောင် အိပ်မက်တစ်ခုရတယ်။ တစ်ခါက တစ်ကိုက်ကိုက်ထားတဲ့ အေဝရဲ့ ပန်းသီးတစ်လုံးရတယ်။ တစ်ခါက ဖော်မယ်လင်စိမ်ထားတဲ့ ခေတ်စမ်းကဗျာစာအုပ်တစ်အုပ်ရတယ်။ တစ်ခါက အိုင်းစတိုင်းရဲ့ လက်တန်မပါတဲ့ လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးရတယ်။ တစ်ခါက သံမဏိနဲ့ ဖာထေးထားတဲ့ ကောင်းကင်ဟောင်းတစ်ခုရတယ်။ တစ်ခါက မီးသွေးနဲ့ ဖုတ်ထားတဲ့ ခရမ်းပြာ သစ်ခွတစ်ပွင့်ရတယ်။ တစ်ခါက ကင်ဆာဖြစ်နေတဲ့ ဒါဝင်ရဲ့ သီအိုရီတစ်ခုရတယ် တစ်ခါက ခွေးစားခွက်ကို လုပ်ထားတဲ့ ကျော်ကြားမှုသရဖူတစ်ခုရတယ်။ တစ်ခါက ရေဒီယိုအက်တမ်ဓာတ်ကြွနေတဲ့ ဝိဒူရရဲ့ အသည်းနှလုံးရတယ်။ တစ်ခါက မြားတစ်စင်းမှာ စုချည်ထားတဲ့ ခဗျားတို့ရဲ့ မုန်းတီးမှုရတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ အရာရာကို မျှားလို့ရမယ်။ အဲ့ဒါနဲ့... ငါးကိုတော့ မျှားလို့မရဘူး။     သစ္စာနီ

ငါတို့အားလုံး ပန်းပင်တွေ

တရံရောအခါက၊ တရားသောအသံများ၊ တဒိုင်းဒိုင်းကျယ်လောင်၊ တအုန်းအုန်းပေါက်ကွဲ၊ ပွဲပဲ  ဒါပွဲပဲ။ ကိုယ့်အခေါင်းနံပတ် ကိုယ့်လည်ပင်းချိတ်ဆွဲပြီး ရယ်ရတဲ့ ပြဇာတ်၊ နံပတ်ဓါးပြတိုက်သူတွေလည်းပေါသတဲ့။ သေနေ့ဟာ ရှေ့တိုးစီးရ နောက်ဆုတ်စီရ၊ ငါတို့ချွေးနှဲစာဟာ  ဒိုက်ဗင်သမားတယောက်လို ရေနက်နက်ထဲ စိုက်ဆင်းပြီး ပေါ်လာတော့ ခေါင်းတလုံးစာ။ ဒီလိုနဲ့ စိတ်မှာ မဇ္ဈိမပဋိပဒါ ခန္ဓာက လက်နက်ကိုင်လာ အလွဲတရားတွေခါးရသော ငရဲ။ ငါတို့ဟာ အဆိပ်သင့်မြေပေါ်  အတူတူရှင်သန်တဲ့ ပန်းပင်တွေ၊ ငါတို့အားလုံး ပန်းပင်တွေ ဒုက္ခတွေပဲ ပွင့်ကြတယ်။ မိုခမ်းနောင်

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 ဆရာဝန်ညွှန်ကြားချက်မှာ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ပေးပါ ဒူးယားတစ်လိပ်ပေးပါ မမ ကျွန်တော့်ကိုချစ်ပါ ဒီကောင် လက်နက်ချရမယ်တဲ့ ။ အောင်ချိမ့်

ခံယူချက်နဲ့ တော်လှန်ပါ

သင့်နှလုံးသားမှာ နိုင်ငံရေး လက်နက် တပ်ဆင်ကြပါ သင့်လက်မှာ တော်လှန်ရေးလက်နက်  တပ်ဆင်ပါ သင့်လက်ကို သင့်နှလုံးသားနဲ့  ဆက်သွယ်လိုက်ပါ ခံစားချက်နဲ့ မတော်လှန်နဲ့ ခံယူချက်နဲ့ တော်လှန်ပါ ခံစားချက်နဲ့ အားသစ်မွေးပြီး  ခံယူချက်ဖြင့် ဆက်လျောက်ပါ အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည် San Zuren 🌸

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 တိုင်းပြည်က မွဲနေမှတော့  နီကိုတင်းဂျိုးတွေဘဲ  ခန္ဓာကိုယ်မှာ စွဲပါစေတော့  အကွဲကွဲ အပြဲပြဲနဲ့  လူငယ် လွတ်လပ်ခွင့်ကို  အဖြေ ရှာတွေ့ပါပြီ  သေမင်းဆီမှာ ။ စောလူအေး

ကဗျာ ကဏ္ဍ

တစ်ခါတစ်လေမှာတော့လည်း တွေးကြည့်မိပါတယ် နက်ဖြန်ခါသေသွားရင် ဘာဖြစ်မလဲလို့…။ လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ… (မလုပ်ရသေးတာတွေလည်း အများကြီး) ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီ… (မဖြစ်ရသေးတာတွေလည်း အများကြီး) နက်ဖြန်ခါမှာလို့စဉ်းစားလိုက်ပြန်တော့ နက်ဖြန်ခါတွေကလည်း အများကြီး ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘဝမှာနေပျော်ရတာပါပဲ ကလေးရယ် … -တာရာမင်းဝေ

" အဆုံးသတ်မှာ..."

ဘယ်အရာမှ ကိုယ့်နောက်မပါဘူး လို့ ထိတ်လန့်တကြား သိလိုက်ကြသူတွေ တက်တူးထိုးဖို့ ပြင်ဆင်နေကြတယ် ကိုယ်ကတော့ စက္ကူလှေလေး ခေါက်မိတယ် တစ်နေရာရာကို စီးဆင်းဖို့ပြင်မယ် လက်တစ်စုံနဲ့ ဆွဲလို့ မမြဲတဲ့လောကမှာ လွဲချင်ရာသာ လွဲပေါ့ကွယ် စီးကရက်မီးခိုးလို ကိုယ်လွင့်မျောမယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်တော့ဘူး အဝါရောင်စက္ကူစွန်လေး ပြတ်တောက်သွားရင် ဝေဒနာတွေ လို့ပဲ မြင်ပေးစေချင်တယ် မထင်မရှား ပျောက်ကွယ်မယ် လူတချို့ ထိုးမယ့် လက်ည်ိုးတွေကို ရွာချမယ့်မိုးလို  ရှောင်ချင်ရဲ့ ကောင်းကင်ကြီး ပြိုမယ်ကြားတော့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ထမ်းပိုးထားမိဖူးတယ် ကိုယ့်ကြောက်လန့်တကြား စိုးရိမ်မှုပါပဲ လူပြောများတဲ့ဟာသလေး ဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ်သို့သော လောကဓမ္မပဲ ဖြစ်ပါစေကွယ် မချစ်ချင်တော့ရင် မုန်းတာပါပဲ အပြစ်မြင်လာတဲ့အခါ မေတ္တာလျော့တာပါပဲ ဘဝဟာ သကြားလုံးလို အမြဲမချိုမှန်းသိပါတယ်။ ချစ်သူရဲ့လက်နဲ့ ကမ္ဘာတည်ချင်တယ် မိတ်ဆွေတွေရဲ့လက်နဲ့ ခရီးတွေထွက်ချင်တယ် နောက်ဆုံး ဘယ်ကိုမှ မရောက်ရှိတဲ့အခါ အိမ်ပြန်ရတာပါပဲ ရူပဗေဒအလိုအရအဆို မပြီးမြောက်တဲ့အခါ ကိုယ်ရှုံးနိမ့်ပါတယ် ကမ္ဘာဟာ ပျက်ခဲ့တာကြာပြီပဲ။ လူတွေရဲ့ လက်ခုပ်ထဲကရေမှာ ကိုယ် မကူးခတ်နိုင်တော့ဘူး ကြမ်းပြင်ပေါ်...

"ပျော်ရွှင်မှုဟာ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ပါပဲ"

ပျော်ရွှင်မှုဟာ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ပဲ။ နေသာတဲ့တစ်နေ့မှာ ကိုယ်လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း တွေ့ခဲ့တယ်။ ကိုယ် အဲဒီလိပ်ပြာလေးကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်။ ကိုယ် သူ့အနားကို တိုးကပ်သွားတယ်။  ပျော်ရွှင်မှုဟာ လိပ်ပြာလေး။ ပျော်ရွှင်မှုဟာ တောင်ပံတဖျတ်ဖျတ်ခတ်တယ်။ပျော်ရွှင်မှုဟာ အရောင်အသွေးစုံတယ်။ ပျော်ရွှင်မှုဟာ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးတယ်။ ပျံဝဲနေတယ်။ အဲဒီပျော်ရွှင်နေတဲ့ လိပ်ပြာလေးကို ကိုယ် နှစ်လိုတယ်။  အဲဒီ ကိုယ့်ပျော်ရွှင်မှုလေးကို ချစ်ရတဲ့သူကို ပြချင်တယ်။ မိဘနဲ့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေဆီ အဲဒီလိပ်ပြာလေးကို ပြချင်တယ်။ ကိုယ် အဲဒီလိပ်ပြာလေးကို ဖမ်းခဲ့တယ်။ လက်ကလေးနဲ့ အုပ်မိုးပြီး ကိုယ့်ချစ်ရသူတွေဆီ ယူလာတယ်။  ဒါပေမယ့် အဲဒီလိပ်ပြာလေး သေသွားတယ်။ နောက်ပိုင်းကာလတွေမှာ ကိုယ်ဟာ ပျော်ရွှင်နေတဲ့လိပ်ပြာလေးတွေမြင်ရင် ဖမ်းဆုပ်ဖို့မကြိုးစားဖြစ်တော့ဘူး။ ဝေးဝေးကပဲ ငေးကြည့်ဖြစ်ပါတယ်။  ခွန်းညိုသွေး
 အမှန်တရားဟာ  သူကိုယ်သူ ကာကွယ်ဖို့  သိပ်ကို အားနည်းနေပြီဆိုတာနဲ့  တိုက်ခိုက်ဖို့တာဝန် မင်းမှာ ရှိတယ်။ ဗားတော့ဗရက်(Bertolt Brecht)

"ငါ့ဖယောင်းတိုင်ကို ဘယ်သူမီးမှုတ်သွားသလဲ"

သူတို့အယားပြေဖို့အတွက် ငါ့ကိုလာကုတ်ခြစ်ကြတာလား ငါ့မှာသာ ခိုးခိုးခစ်ခစ်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ဖြစ်နေရ... ဒီနေ့အထိရောက်နေပြီးတာတောင်မှ မနက်ဖြန်ကို လှမ်းကြည့်လို့မရနိုင်တဲ့ ဘဝမှာ ငါ...ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဓနိမိုး ထရံကာ အလွမ်းကလေးနဲ့ လမ်းဘေးမှာ လဲရင်ကောင်းမလား... အစတည်းက မြန်မာပြည်ရဲ့ အောက်ဆုံးထပ်မှာ နေခဲ့တဲ့ ကောင်ပဲ သေချာတာက ဧရာဝတီ တစ်စက်နှစ်စက်လောက်နဲ့တော့ သူတို့ ငါ့ကို ပက်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ မူးတယ် တံဆိပ်ဆွဲအခွာခံလိုက်ရတဲ့ ပုလင်းလိုပဲ ငါ့ဘဝဟာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ ငြိမ်လို့။ -တာရာမင်းဝေ

ကဗျာ ကဏ္ဍ

 ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဘယ်လောက်ထိ  လိုအပ်သလဲလို့ မေးလာခဲ့ရင်  ကျနော်က တစ်လှမ်းချင်း ၊  တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်ပြီး  ဒီလောက်ထိ ၊ ဒီလောက်ထိ လို့  ရသလောက် ဆွဲခေါ်သွားမယ့် လူမျိုး ။   နေရထိုင်ရကျပ်တည်းလာလေ  ချစ်မြတ်နိုးရသူတွေကို မပွန်းမပဲ့စေချင်လေပါပဲ ။  မပျောက်မရှဘဲ ၊ အထိအခိုက်မဖြစ်ဘဲ  မနီးမဝေးမှာ ရှိနေစေချင်တာပါပဲ  ဒီလောက်ထိ ၊ ဒီလောက်ထိ လို့  ဆက်ပြီးဆွဲခေါ်သွားဖို့ လိုကိုလိုအပ်လို့ပါ ။ မြကျေး

ချစ်လှစွာသောကြယ်

ကောင်းကင်ယံမှာ သုဿာန်မြေကို ‌တည်ဆောက် ကမ္ဘာသို့လည်း အမှတ်တရတွေ ပစ်ချခဲ့တဲ့နောက်မှာ ငါဟာ ယုတ္ထိဗေဒကို ယုတ္ထိမရှိဘူးလို့ စွပ်စွဲခဲ့တယ် လွတ်လပ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းနေတဲ့သူတွေက ကောင်းကင်ယံမှာ မနားရတော့ဘူးလား မြေကြီးကလာတဲ့သူတွေက မြေကြီးပဲပြန်သွားရမယ်ဆိုရင်တောင် ‌အချိန်တိုင်းမှာကြွေ နေဝင်မှမြင်ရပေတဲ့ ချစ်လှစွာသောကြယ်တွေဟာ သူရဲကောင်းတွေဖြစ်ခဲ့တာပါလို့ ကလေးတွေကို သင်ပေးချင်တယ် ငါယုံကြည်ရာတွေကို ဘယ်သိပ္ပံ ဘယ်ဘာသာရေးကမှ မဖျက်နိုင် လောင်ကျွမ်းနာကျင်နေတဲ့ ဥက္ကာခဲတွေက အဝေးကြီးမှာ လှပလျက် သူရဲကောင်းတွေဟာ  ငါတို့တာ‌ဝန်မကျေနိုင်လေခြင်းဆိုတဲ့ ဝမ်းနည်းခြင်းကို သယ်ဆောင်ကာ ကောင်းကင်သုဿာန်ပေါ်မှာ အိပ်စက်ရင်း... ဒါမှမဟုတ်... ကြွေကျသွားရင်း... Tommy

စက်ဘီးပိုင်ရှင်သူငယ်ချင်းသို့

သူငယ်ချင်းရေ မိုးသားတွေညိုတိမ်တွေပြိုလို့ ဒို့ရွာလည်းကုန်ပြီသူငယ်ချင်းရေ ! မင်းတစ်နေ့အိမ်ပြန်အချိန်ရောက်လို့ ရွာလည်လမ်းဘေးက မင်းအိမ်ကိုလည်း မရှာနဲ့ မင်းအိမ်နဲ့မဝေးတဲ့ ငါ့ဘိုးဘွားအိမ်လည်း မမေးနဲ့ ရွာဦးထိပ်က ဘကြီးဘုန်းကြီးကျောင်း တိုင်ကိုလည်းယောင်လို့တောင်မကြည့်နဲ့ တစ်ရွာလုံးပြောင် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှာ မီးခိုးငွေ့ငွေ့  မင်းလှမ်းလို့တွေ့မယ် အဲဒါငါတို့ငယ်က မူလွန်ကျောင်းလေးဘဲ ငါတို့ရွာလေးကျန်တာဆိုလို့  ချောင်းရိုးဘေးက ထန်းတောနဲ့တဲလေးရယ် မလှမ်းမကမ်းမှာ မင်းထားခဲ့တဲ့ မင်းရဲ့စက်ဘီးအိုလေးရယ် ဆိတ်သုန်းကာလူသူကင်းမဲ့နေတဲ့ ရွာချင်းဆက် ရွာအဝင်လမ်းလေးရယ် မုန်ပြပြတမာပင်တန်းဆီက လူမနေရဲတဲ့”တဲအိမ်”တစ်ချို့ရယ် မင်းတို့သိပ်ချစ်လှပါတယ်ဆိုတဲ့ အရောင်ရောလျက်အသွေးစုံတဲ့ ငါတို့ရွာတွေကို လူစိတ်ပျောက်သုဉ်း ဟိုခွေးတစ်အုပ်မွှေကာ မီးတင်လို့ ကုန်ပြီ ငါ့ကောင်ရေ…..! ၅မျဉ်းဇောင်းအညာသားစစ်စစ်

အိပ်မက်

အိပ်မက်ကောင်းစဉ် လန့်နိုးလျှင်မူ စိတ်တွင်ညစ်ညူးရလေသည် ။ အိပ်မက်ဆိုးပင် မက်လိုက်ချင်သည် နိုးလျှင်ဝမ်းသာရမည်တည်း ။ -မင်းလူ (၁၉၉၈)

တော်လှန်ရေး သီချင်း

နိုင်ငံမှာ လင်းတဲ့ အခြမ်းနဲ့  မှောင်တဲ့ အခြမ်းရှိတယ်  ပြည်သူမှာ သွေးအေးတဲ့ မျိုးစိတ်ကော  သွေးနွေးတဲ့ မျိုးစိတ်ကော ရှိတယ်  ဒါကို ငါတို့တွေ  မေ့ထားလို့ မရဘူး  လူမှာ သစ္စာကြီးမယ့်သူ ရှိတယ်  သစ္စာ မဲ့မယ်သူ ရှိတယ်  ဒါကို မေ့ထားလို့ မရဘူး တချို့က လမ်းပေါ်ပဲ တက်ချင်တယ်  တချို့ကကျတော့ လွှတ်တော်ပဲ တက်ချင်တယ်  အဲဒီကိစ္စလည်း မေ့ထားလို့မရဘူး  တရားပဲ ကျကျ သံဝေဂပဲရရ ဓမ္မနဲ့ အဓမ္မမှာ မဖြူရင်တော့ မဲကြတာပါပဲ  အရင်က ငါဟာ လမ်းပျောက်ခဲ့တဲ့ လူငယ်  အခု ငါက အိပ်မက် မမက်တော့တဲ့ လူရွယ်   သေရာပါ ဒဏ်ရာတွေချန်ပြီး  တဘဝလုံးကို လှိုက်စားခဲ့တဲ့ အစိုးရတွေကို ငါမမေ့ဘူး  ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်ပဲ စဉ်းစားစေတဲ့  ကပ်ဆိုးများကိုလည်း ငါမမေ့ဘူး  ငါတို့မပါလည်း ကမ္ဘာကြီးက ဆက်လည်နေမှာပဲ   ဒါကိုလည်း ငါမမေ့ဘူး  ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ ကိုယ်ပဲလို့  ပြိုနေတဲ့ ခေတ်ထဲ တွေးထားတယ်  အစစ အရာရာ  ငါတို့ အသင့်ရှိနေရပါမယ်  ငါတို့ အသင့်ဖြစ်နေရပါမယ် ။  မောင်မြတ်သူ  ဆီသို့မီဒီယာ ASU_USUAF

ရတုဘုရင်

ကံတရား၏ စုတ်ချက်တွင် ရှေးရေစက်သည် ဆေးရောင်ဆေးစက်တို့ ဖြစ်ခဲ့သည် ။ အတိတ်ဘဝက ဆူးခဲ့ဖူးသော ဆူးကလေး တစ်ချောင်းကြောင့် ဤသို့ တောရိပ်တောင်ရိပ်ကြီးထဲဝယ် နတ်ရှင်နောင်နှင့် သူမ ဆုံတွေ့ခွင့်ရခြင်း အမှန်ပင်ဖြစ်သည် ။ လူနေဟန်ပန်နှင့် ဝတ်ပုံစားပုံ ရုပ်သဏ္ဍာန်က နတ်ရှင်နောင်ဟူ၍ ပုံဖော်ပြဌာန်းထားနိုင်သော်လည်း ကျွန်တော်၏နှလုံးသားနှင့် မျက်လုံးအကြည့်တို့ကား အားငယ်သည့် နှင်းဆီပန်းလေးတစ်ပွင့်နှယ် သူမ၏ရှေ့၌ တထပ်ချင်း တဖတ်ချင်း ကြွေ၍ ကြွေ၍ ကျနေသည် ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ရင်ကို စူးဝင်ခဲ့သော နေ့တနေ့အား ကျွန်တော်ကပင် ကျေးဇူးတင်မဆုံးတော့ ။ -မောင်သိန်းဇော်

ကိုယ့်လူ သူ့ဘက်သားစာရင်း

တစိတ်ဟာ တအိတ်ဖြစ်သွားတဲ့အခါ.. မျက်နှာဖုံးတွေကွာကျတာကလည်း ဟာသပဲ။  . ဒဏ်ရာတပြပြနဲ့.. အသနားခံရမှာ ရှက်လို့ လူဆိုးဖြစ်သွားတဲ့အခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်.. မှန်ထဲကြည့်ပြီးရယ်ဖြစ်တော့တာပါပဲ။  . အရူးကို.. အမဲသားမှန်မှန်ကျွေးနေကျ အမဲသားမကျွေးနိုင်လို့.. ရူးချင်ယောင်ဆောင်နေမိတဲ့အခါမှ အမဲသားမျက်နှာမှမထောက် အရူးလို့ လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုး ယိုးစွပ်တာလည်း ခံရ။  . ဖိနပ်က ဖိနပ်လိုနေ နားကပ်က နားကပ်လိုနေ ဖိနပ်တွေကြား ရောက်သွားရင် နားကပ်ဟာ ဘဝပျက်တော့တာပဲ။  (ကောက်ရသူ မရှိခင်အထိ) . သစ်ရွက်တွေဆိုတာ.. ကြွေမှပိုလှတာ။ တူရိယာဆိုတာလည်း တီးခတ်တတ်သူရင်ခွင်ထဲမှာမှ အသံထွက်သာယာငြိမ့်ညောင်းစမြဲ။  . ကမ္ဘာကြီးပူနွေးလာတော့လည်း တောင် လို့ အယောင်ဆောင်ထားတဲ့ ရေတွေ ပျော်ကျလာတော့တာပဲမဟုတ်လား။  . ကျော်ညိုသွေး

Self-Confidence

ကိုယ်ပိုင်အတွေးအခေါ်မရှိရင် ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်ချက်မရှိနိုင် ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်ချက်မရှိရင် ကိုယ်ပိုင်ရပ်တည်ချက်မရှိ ကိုယ်ပိုင်ရပ်တည်ချက်မရှိရင် ယောင်ဝါးဝါးအတွေးနဲ သူများအတွက် ရပ်တည်ပေးရတော့တယ် သူများအတွက်ရပ်တည်ရတဲ့အခါ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှု(ဘဝ) ပျောက်ဆုံးတယ် လူတစ်ယောက် ဘဝမှာ အဓိကခွန်အားဖြစ်တဲ့ self-confidence ဆိုတာကို ကိုယ်ပိုင်အတွေးအခေါ်ကနေပဲ အပြည့်အဝ ရနိုင်တယ် ဒါကြောင့် လူတစ်ဦးတိုင်းစီမှာ ခိုင်မာတဲ့ဘဝကို ရရှိပိုင်ဆိုင်ရေးအတွက် ကိုယ်ပိုင်အတွေးအခေါ်ရှိဖို့ မဖြစ်မနေလိုအပ်ပါတယ် San Zuren 🌸

"လက်ရှိမိုးလေဝသ"

 နိုင်ငံက ကျီးထိုးထိုး လောက်ကိုက်ကိုက် ငါတို့ဘဝတွေက မျက်တွင်းဟောက်ပက် ယောက်ယက်ခတ် ဗျာများ  အဲ့တာ သွေးမထွက်တဲ့အနာတွေလေ ကလေးရဲ့ မင်းကတော့ ထမင်းဇလုံကို ဖြန့်ခံထားတာပဲ အပူမကင်းနေပေမယ့် အပူအပင်ကင်းစေချင်တယ် ရာသီဥတုလောက်ပဲ ပူစေချင်တယ် ဒါပေမယ့်ကွယ်…..။ -ကောက်ကွေ့